با توجه به آنچه تا اینجا گفته شد دلایل اصلی زیر می تواند علت این مسئله باشد:

1- نمی‌دانید مخاطب چه اطلاعاتی می

خواهد.

2- نمی دانید به چه نحوی ارائه دهید.

3- از دو مورد بالا مطمئن هستید؛ اما نمی دانید اطلاعات شما اصلاً به کار مخاطب می آید یا خیر.

4- شما برای اولین بار است که فضای سخنرانی را تجربه می کنید.

به جز مورد آخر که نیاز به تکرار و تمرین دارد، در باقی موارد انتخابِ یک زاویه و نگاه درست و ارزیابی دقیق مخاطب می‎ تواند تا ۸۰ درصد ترس شما را از بین ببرد؛ زیرا شما دقیقاً همان چیزی را آماده کرده اید که مخاطب شما منتظر شنیدنش است، پس دلیلی برای ترس وجود ندارد.
شاید باورتان نشود، اما وقتی که درست به چیزی نگاه می کنید ناخودآگاه زبان بدن شما هم به طور هم زمان با قصد شما اصلاح می شود. برای درک بهتر این مطلب بیایید مثالی را مرور کنیم. فرض کنید اتاق تاریکی را در اختیار شما قرار داده اند و از شما خواسته شده تاریکی را از این اتاق بیرون بریزید. چه کار می کنید؟ آیا حوله برمی دارید و در هوا دور سرتان می چرخانید تا تاریکی بیرون برود؟ قطعاً این روش احمقانه است. شما برای رفع تاریکی باید نور وارد کنید. هرچه نور بیشتری وارد ‌کنید، فضای بیشتری را روشن می کنید و تاریکی از بین می رود. پس یادتان باشد بعد از اموزش دراماتورژی اگر به مکان تاریکی رفتید به جای اینکه از تکنیک های افزایش تسلط بر خود یا عدم ترس و غلبه بر استرس استفاده کنید، اول چراغ را روشن کنید. برای ورود به دنیای آدم ها دست‌ و پا نزنید، بلکه اطلاعات درست را از زاویه درست وارد کنید. بعد خواهید دید که همه ی کارها با ترس کمتر و اعتماد به نفس بیشتر جلو می رود.